Από Καρίτσα (αμπελώνες, εστιατόρια οικισμού) προς Ζίτσα. Στη Ζίτσα, εντός οικισμού, περιπατητική διαδρομή από Δημαρχείο και Παλιό Σχολείο (στάση στο Πάρκινγκ), προς Ειρηνοδικείο, Λαογραφικό Μουσείο, εκκλησία Αγίου Νικολάου (κεντρική), Αγ. Παρασκευής, Παναγίας, όπου και θέσεις θέασης ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, μέχρι το Γυμνάσιο. Από εδώ ο επισκέπτης μπορεί να κινηθεί προς τους αμπελώνες, προς τη θέση «Ρουσσόπουλο», είτε στρίβοντας προς τα αριστερά είτε περνώντας αριστερά του Νεκροταφείου.

Το Πετσάλη, καµποχώρι στο βόρειο άκρο του λεκανοπεδίου των lωαννίνων, φαίνεται να πήρε την ονοµασία του από την ηπειρωτική οικογένεια Πετζαλάτων που οίκισε το χωριό τον ΙΔ' αιώνα και όπως φαίνεται ήταν κτήµα τους. Σύµφωνα µε την τοπική παράδοση το χωριό αρχικά βρισκόταν βορειότερα και περιµετρικά της Εκκλησίας του Αγ. Νικολάου, όπου για άγνωστους λόγους µεταφέρθηκε στην σηµερινή του θέση.

Σύμφωνα με την 6^η Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων, τα μνημεία που έχουν καταγραφεί και υπάγονται στην αρμοδιότητα της υπηρεσίας είναι τα εξής:

Η Δημοτική Ενότητα Μολοσσών οφείλει το όνομά του στους αρχαίους Μολοσσούς. Οι Μολοσσοί στους μυθικούς και προϊστορικούς χρόνους στην Ήπειρο, όπως και σε άλλα μέρη της αρχαίας Ελλάδας, ζούσε η προελληνική φυλή των Πελασγών. Μετά τους Πελασγούς εγκαθίστανται στην Ήπειρο και οι πρώτες ελληνικές φυλές. Ο Θεόπομπος, ιστορικός και χρονογράφος του Μ.Αλεξάνδρου, αναφέρει ότι στην Ήπειρο ζούσαν 14 φυλές χωρίς να τις κατονομάζει. Ο Στράβων, ο γεωγράφος, στο βιβλίο του «Γεωγραφικά» γράφει ότι οι Ηπειρωτικές φυλές ήταν 11, μεταξύ αυτών οι Μολοσσοί, οι Αθαμάνες, οι Χάονες, οι Κασσωπαίοι, οι Θεσπρωτοί.